Գիտնականները մտահոգ են յուրաքանչյուր 22 րոպեն մեկ ռադիոազդանշան արձակող աստղային մարմնի պահվածքով

Աստղային մարմինը յուրաքանչյուր 22 րոպեն մեկ ռադիոազդանշան է արձակում, դա թույլ է տվել գիտնականներին առաջարկել մագնետարների նոր տեսակ՝ գերերկար փուլով։ Այս բացահայտումը, որը կատարել է աստղագետների միջազգային խումբը, կբարելավի մեր գիտելիքները նեյտրոնային աստղերի եւ մագնետարների մասին, գրել է «Новая наука»-ն։ Հետազոտությունը կարող է լույս սփռել որոշ տիեզերական երեւույթների վրա, որոնք մինչ այժմ մնում են քիչ ուսումնասիրված։ Նեյտրոնային աստղերը եւ մագնետարները տիեզերական օբյեկտներ են եւ արժանացել են հետազոտողների մեծ ուշադրությանը։ Նման օբյեկտներից մեկը, որն ստացել է GPM J1839-10 անվանումը, վերջերս գրավել է աստղագետների ուշադրությունն իր արտասովոր վարքի պատճառով։ Այս բացահայտումն արվել է աստղագետների միջազգային խմբի կողմից Murchison Widefield Array (MWA) ռադիոհեռադիտակի օգնությամբ, Արեւմտյան Ավստրալիայում։ Հետազոտությունը հրապարակվել է Nature ամսագրում։ Աստղային օբյեկտը գտնվում է մեր մոլորակից 15 000 լուսային տարի հեռավորության վրա Վահանի համաստեղությունում։ Այլ հայտնի նեյտրոնային աստղերից եւ մագնետարներից այս օբյեկտը տարբերվում է արտասովոր վարքով. այն ռադիոալիքներ է արձակում 22 րոպե միջակայքով։ Այսպիսի պարբերականություն նախկինում չի նկատվել, ինչը թույլ է տալիս ենթադրել, որ սա մագնետարի նոր տեսակ է՝ գերերկար պարբերականությամբ։ Այս աստղային օբյեկտը նման երկրորդ օբյեկտն է, որը հայտնաբերվել է այն բանից հետո, երբ առաջինը հայտնաբերել էր Քյորթինի համալսարանի ռադիոաստղագիտական հետազոտությունների միջազգային կենտրոնի ուսանող-հետազոտող Թայրոն Օ՛Դոերթին։ Օբյեկտը հայտնվել է Հնդկաստանում Հսկայական մետրոալիքային ռադիոհեռադիտակի (GMRT) եւ ԱՄՆ-ում շատ մեծ անտենայի (VLA) տեսադաշտում, ընդ որում՝ հայտնաբերվել է դեռեւս 1988թ.։ Օբյեկտը արձակում է ռադիոէներգիայի հինգ րոպեանոց ազդանշան յուրաքանչյուր 22 րոպեն մեկ եւ դա անում է առնվազն 33 տարի։ Սա հակասում է մագնետարների մասին ժամանակակից պատկերացումներին, քանի որ, համաձայն գոյություն ունեցող տեսությունների, մագնետարը պետք է դանդաղի եւ ի վերջո դադարի ռադիոալիքներ արձակել։ Այս մագնետարի դիտարկումները կասկածի տակ են դնում հիպոթեզը մագնիսական դաշտերի վարքի մասին։ Բացի այդ, հեղինակների կարծիքով՝ այս հետազոտությունը նոր հարցեր է առաջադրում մագնետարների ձեւավորման եւ էվոլյուցիայի մասին։